مهربان عمویم...
تو که مهربانی را گسترده می ساختی و انسانیت را ستایش می کردی... هیچ کس چون تو سرود زیبای یاری رساندن بر قله های رفیع عشق را بی هیچ ادعا و چشم داشتی فریاد نمی کرد .... و آنگاه که باید یاری می شدی هیچ کس را یارای یاری رساندن به تو نبود... و اینک چه مظلومانه پس از تحمل سال ها درد و رنج و بیماری از میان ما پر کشیدی.... روحت قرین رحمت الهی &nbs...
نویسنده :
مامان پارسا
14:30
